Heftige tijden

Na een lange tijd is hier dan weer een blog van mij en als ik ga bloggen heb ik meestal niet zulk goed nieuws....

Vorige week maandag kregen we het zeer slechte nieuws dat de kanker terug is. Dit keer zit het alleen niet op de oorspronkelijke plek ( linkerbekken ) dat bestraalde gebied ziet er nog rustig uit maar op beelden van een andere mri (van mijn buik) zijn er meerdere uitzaaiingen te zien, onder andere in mijn buik, rondom m'n rechter nier, en in de buurt van de 10e en 11e wervel.

Afgelopen Maandag is er ook nog een ct-scan van mijn longen gemaakt om te kijken of daar misschien ook nog wat zit aangezien ik aangaf al enige tijd onverklaarbare pijn in mijn bovenrug te hebben.

De uitslag van die scan kreeg ik gisteren en het blijkt dat er ook een tumor op m'n linkerlongvlies zit. Dat maakt verder voor het behandelplan niks uit maar is natuurlijk wel een enorme tegenvaller en bovenal verre van gunstig. 

Het behandelplan bestaat dit keer uit 6 chemokuren. ( het zijn kuren van 3 weken waarvan 5 dagen chemo in het ziekenhuis, dan thuis zo ver mogelijk opknappen en dan weer een nieuwe kuur) Afgelopen maandag kregen we de voorlichting over de gang van zaken en dan zal ik morgen (Donderdag) al gaan beginnen aan de chemo. 

Ik kijk als een berg tegen de chemotijd op en vraag mezelf elke dag af hoe ik dit allemaal moet gaan doen want er is geen enkele garantie dat de chemo gaat werken en daarbij komt dat ik natuurlijk al een keer eerder chemotherapie heb gehad en dat bleek achteraf ook niet gewenste effect te hebben. Met dit alles in je hoofd is deze hele enorme tegenvallende rotsituatie gewoonweg niet makkelijk....

De laatste loodjes

Morgen de laatste bestraling!! 4 weken gaan langzaam maar toch ook wel weer snel voorbij. Het was en is enorm pittig om elke dag naar de kliniek te gaan, elke dag in een apparaat te gaan liggen en niet wetende of het überhaupt wel enkele zin heeft. 

Hoe het nu precies verder gaat kan ik nog niet helemaal zeggen want het gesprek daarover met de arts moeten we aanstaande woensdag nog krijgen maar wat ik al wel weet is dat het sowieso nog ongeveer 8 weken na mijn laatste bestraling gaat duren voordat er een scan gemaakt kan gaan worden om te kijken of de bestralingen enig effect hebben gehad, dit omdat de bestraling nog weken doorwerkt.

 Er werd dus niet zoals we dachten elke week een scan gemaakt en gekeken of er al enig resultaat zichtbaar was. De enige controlle die er nu was was er om te kijken hoe het met mij ging en die werd via bloeduitslagen vernomen, die uitslagen zijn elke week gelukkig allemaal goed geweest.

Op het moment dat ik de bestralingen kreeg merkte ik daar niets tot nauwelijks wat van, het enige wat ik op dat moment voornamelijk echt voelde was dat ik elke keer weer in een vervelende positie lag. Tijdens een rondleiding die we met een aantal andere patiënten kregen werd ons duidelijk dat ik dus helemaal geen protonen bestraling krijg maar Carbon bestraling! Dit is nog wel 6 keer zwaarder als protonen bestraling, dus echt nog uniek in zijn soort en daarom is er ook maar 1 apparaat ter wereld van. Zo zie je maar dat de communicatie in buitenlandse ziekenhuizen ook niet altijd soepel verloopt ;-)

Van alle bijwerkingen die ik kon krijgen is de moeheid toch wel mijn grootste gebleken, je merkt gewoon aan alles dat je aardig wat stappen terug moet zetten als het om uithoudingsvermogen en je "gewone" energie gaat. Gelukkig waren de meeste bestralingstijden van mij gunstig (zo rond 10:45 in de ochtend) waardoor we de rest van de dag zelf in konden delen en alles op ons eigen tempo konden doen.

Het is ontzettend fijn en bemoedigend om te zien en te merken dat er zo ontzettend veel mensen met ons mee leven op wat voor manier dan ook! Het was ook heel fijn en waardevol om een aantal mensen een echt kijkje in ons leventje hier in heidelberg te hebben kunnen geven! En verder waren de Skype gesprekjes van grote waarden!

Voor nu kunnen wij niets anders dan afwachten totdat er een nieuwe scan gemaakt kan worden maar jullie zullen begrijpen dat dat weer een hele lange en spannende tijd gaat worden! 

Bestraling van start!

En dan is het ineens zo ver; we zijn in Heidelberg, en donderdag heb ik mijn allereerste protonenbestraling in het HIT centrum gehad.

Het is een heel bijzonder gevoel om dan nu toch 'echt'

Begonnen te zijn met de therapie en er komt een hoop op je af dat is een zekerheid. Ten eerste al het feit dat je in een ander ziekenhuis bent als dat je al een aantal jaren gewend bent en dan ook nog eens in een ander land. 

Als eerste kregen we een gesprek met een arts die ons ging uitleggen wat er te gebeuren stond, en ik zal 6 dagen per week ongeveer een kwartier per behandeling worden bestraald. ook moest ik weer een formulier onderteken en dit keer voor het feit dat ik via m'n rug bestraald ga worden dat schijnt voor hun nogal ongebruikelijk te zijn. Voor mij zelf maakt het niet zoveel uit, ik kan alleen de gang van zaken wat minder goed zien en aangezien ik graag altijd zie wat er gebeurd omdat het natuurlijk ook wel weer heel interessant is allemaal is dat wel een beetje jammer. 

En toen op naar de bestralingsruimte, en wat een enorme ruimte is dat zeg! Ik moet tijdens de bestraling op een soort van mal van mijn eigen lichaam gaan liggen, welke ze eerder gemaakt hadden tijdens de ct-scan toen we de intake hadden. Dan wordt ik door middel van een robotarm naar het midden van de ruimte gebracht en in positie gelegd, dat komt uiteraard erg precies en dat is ook een van de redenen dat ik maar heel oppervlakkig mag ademen. En er werd wel twintig keer gezegd dat ik absoluut niet mag bewegen en dat doe ik dan ook maar niet ;) 

Inmiddels heb ik 3 van de 21 bestralingen achter de rug, dus het begin is gemaakt! Gelukkig voel ik me tot nu toe nog best aardig waardoor we ook nog wat van de natuur kunnen genieten, want het is hier echt heel mooi en uiteraard ook wat cultuur kunnen snuiven! 

Hieronder een kleine impressie:

1. De kliniek

2. Bijna niet voor te stellen (of uit te leggen) wat een immens groot apparaat het is en dan is dit nog niet eens het hele apparaat!

3. Ik lig in nr 8. En dan moet je je voorstellen dat je daar 'hangt' en de muren om je heen draaien. 
Zie foto hieronder:

Hirschhorn.

Blik op Heidelberg.

Bestraling bijna van start.

Begin van volgende week hebben we onze eerste 3 afspraken in het Heidelberger Ionenstrahl-Theraphiezentrum (HIT) Ik krijg als eerste een MRI en daarna hebben we het intake gesprek met een dokter van daar, de dag erna krijg ik ook nog een ct-scan. Tijdens het intake gesprek zullen ook de bijwerkingen met ons besproken gaan worden maar daar zal ik wel verder over vertellen als we de dokter ook echt gesproken hebben.

Dan zijn we voor een klein weekje weer thuis en zal als alles goed is op 11 Juni de behandeling gaan starten. Dus wij zijn de afgelopen tijd erg druk geweest met het regelen van een aantal belangrijke dingen met als in eerste instantie het belangrijkste; er achter komen of we de behandeling wel vergoed krijgen van de verzekering. Toen dat eindelijk geregeld was kon de rest pas in gang gezet worden, want de kliniek wilde dat logischerwijs ook eerst horen van mijn verzekering. We zijn toen op zoek gegaan naar een onderkomen voor ons voor in de omgeving van Heidelberg en nu zou je denken dat dat niet zo moeilijk zal zijn omdat het daar zo'n mooie en toeristische omgeving is met genoeg bezienswaardigheden, die we overigens hopelijk ook voor een gedeelte kunnen gaan bekijken als ik me een beetje goed voel. maar dat viel eigenlijk best een beetje tegen want het zijn over het algemeen vrij kleine appartementen met bijv. het bed in dezelfde ruimte als de keuken en dat is niet verstandig als ik bijv. misselijk ben van de bestralingen. En zo waren er nog een aantal dingen die het vinden van een huisje voor ons wat moeilijker maakte maar inmiddels lijkt het erop dat we een leuk huisje gevonden hebben! Alleen nu nog even wachten op een bevestiging van de eigenaresse van het huisje.

Voor de eerstvolgende dagen dat we daar moeten zijn hebben we trouwens een hotelletje gevonden niet ver van Heidelberg vandaan. 

En zo waren en zijn er nog een aantal zeer belangrijke (praktische) dingen voor ons te regelen terwijl onze hoofden daar eigenlijk totaal niet naar staan omdat je hoofd vol zit met vragen en angsten want het feit blijft, in Nederland ben ik uitbehandeld.....en dan zijn er nog iets van honderd soorten emoties (waarvan ik het bestaan eerst ook nog niet wist...) want tja, ook al klinkt de protonenbestraling hoopvol, er is totaal geen garantie dat deze behandeling ook echt bij mij aan gaat slaan.

Ook heb je door al dat praktische geregel en gedoe weinig tijd en ruimte in je hoofd om alles op een rijtje te krijgen én vooral ook te houden, dus gelukkig zijn er een hoop mensen die ons daar bij bij willen staan en helpen en dat is erg fijn! 

Wachten

Ik ben geen ster in wachten, van nature ben ik namelijk nogal ongeduldig. Maar mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld want het lijkt erop dat de laatste tijd mijn leven alleen nog maar uit wachten én nog eens wachten bestaat. Wachten op een uitslag van een MRI, wachten als het weer foute boel is op wat er uit een overleg met alle dokters komen zal, wachten op wanneer de dokter denkt je te bellen na wat er uit dat overleg is gekomen, wachten wanneer de dokter van de vervolgbehandeling contact met je opneemt, wachten op de uitslag van de extra scan die aan de hand van dat telefoontje gemaakt is, wachten op een telefoontje van de dokter over hoe het nu verder zal gaan, wachten wanneer de protonenkliniek in Heidelberg wat van zich laat horen, wachten op de verzekering of dat ze de behandeling zullen gaan vergoeden ja of nee en wachten als de dokter een welverdiende vakantie heeft en dat dat dus tegelijkertijd betekend dat hij pas na die vakantie weer contact met je op zal nemen, terwijl je het in al die tussentijd van binnen uitschreeuwt omdat je vindt dat elke dag wachten er 1 teveel is omdat je gewoon zo snel mogelijk geholpen wilt worden om de eenvoudige reden: 'je bent doodziek en je wilt beter worden'. Of in mijn geval: 'zolang als mogelijk van die kloterige tumoren af zijn'. 

En als je van nature ongeduldig bent kun je wachten volgens mij ook niet echt leren, je kunt je er simpelweg echt niet gewoon maar bij neer te leggen (dit klinkt wel heel simpel en logisch maar is vrijwel onmogelijk als het er écht om gaat) Dus wat ik doe: ik probeer er zoveel mogelijk begrip voor op te brengen dat sommige situaties nu eenmaal om wat extra tijd vragen, ook omdat er vaak een weloverwogen beslissing genomen moet worden. Maar ja, al dat begrip wat je probeert te kweken neemt je vragen en al je angsten natuurlijk niet weg. dus wat doe je?! juist je wacht, en je wacht...

Daarom is het heel fijn om te merken dat mensen dicht om je heen heel erg hun best doen om het wachten wat dragelijker te maken. Ook dan zijn mijn vragen en angsten niet weg maar ik kan ze op zo'n moment wel even wat meer naar de achtergrond drukken en al is het soms maar voor even, zo'n moment is meer waard dan dat je in eerste instantie zult denken.

Uitslag ct-scan

Afgelopen week heb ik de ct-scan van mijn longen/buik gehad en gelukkig waren daar geen verdere uitzaaiingen op te zien, dat was echt een hele opluchting zeg! én dat betekent dat de kliniek in Heidelberg in principe groen licht heeft gegeven wat mijn behandeling daar betreft.
Ik had gehoopt dat ik inmiddels al wat meer informatie had gehad over hoe het nu verder gaat (vandaar dat ik even gewacht heb met bloggen) maar het enige wat ik op dit moment weet is dat de radiotherapeut een verwijsbrief naar de verzekering heeft gestuurd en dat het nu afwachten is of dat de verzekering de behandeling in Duitsland goedkeurd en dus vergoed. Als het goed is horen we hier in de loop van de week meer over.

We zijn ons nu alvast voorzichtig wat aan het oriënteren op huisjes en/of appartementen die voor een langer tijd te huren zijn in de buurt van de kliniek in Heidelberg maar dat valt nog niet mee!
We moeten voordat de behandeling daadwerkelijk kan starten eerst nog voor een intake gesprek naar de kliniek en hopelijk kunnen ze ons dan nog wat accommodaties aanbevelen, dat zou het in ieder geval een stuk makkelijker voor ons maken!

Ik kwam nog een filmpje tegen waarin uitgelegd wordt hoe dat de protonenbestraling zo'n beetje in z'n werk gaat en dat ziet er best indrukwekkend uit vind ik:

http://youtu.be/FeQlX3w6pvg

Spanning 2.0

Het antwoord vanuit de kliniek in Duitsland kwam sneller als verwacht en ze zien enige mogelijkheid om mij te helpen máár en dat is met een grote máár, mits er op mijn long (waar ik vorig jaar een uitzaaiing op heb gehad) en in de rest van mijn bovenlichaam geen uitzaaiingen te zien zijn.

En vandaag heb ik dus dat zeer spannende onderzoek gehad waar eigenlijk alles en dan ook echt alles vanaf hangt. Als er nu op deze scan ergens een uitzaaiing te zien is dan heb ik echt geen idee of ik eventueel nog wel behandeld kan worden. En dat klinkt misschien hard maar het leven van een iemand met kanker is nou eenmaal over het algemeen ook gewoon keihard, en ondanks ik toch altijd wel positief probeer te blijven, het is zoals het op dit moment is. 

Ondanks alles hebben we zo nu en dan ook echt nog onze leuke momenten/afleidingen waar we dan ook volop van genieten. 

In de loop van deze week zullen we de uitslag krijgen maar de scan moest eerst héél goed bekeken en besproken worden. Tot dan wachten wij in spanning af!