Iets waar ik in ieder geval veel aan denk is aan het feit dat ik en mijn kanker nooit meer van elkaar af komen, we zullen met elkaar moeten dealen hoe rot en moeilijk dat ook is. Er is schijnbaar echt geen medicijn of behandeling tegen de vorm van kanker die ik heb "een Mesenchymaal chondrosarcoom". En zoals een dokter dus laatst al zei "je bent een slachtoffer van de zeldzaamheid". Nu zie ik mezelf niet graag als een slachtoffer maar als je naar de feiten kijkt ben ik het dan ook nog eens extra dubbel; als eerste al om het feit dat ik kanker heb gekregen en ten tweede heb ik ook nog eens een kankersoort waar dus geen behandeling voor te vinden is die een "echte" goede kans op genezing bied. En het zit elke op een erg moeilijke plek Hoe frustrerend is dat?
En uiteraard denk ik ook veel aan de aankomende operatie. Zenuwachtig voor de operatie ben ik niet echt, ik heb inmiddels de nodige ervaring, (dit wordt tenslotte operatie nr 5.....) ik ben er ondanks dat ik dankbaar ben dat er een operatie mogelijk is, voor mijn gevoel nog steeds niet echt helemaal klaar voor. Ik heb amper de vorige operatie's kunnen verwerken en nu moet ik me alweer klaar stomen voor zo'n grote operatie, nou begin d'r maar eens aan..... Wat ik wel weet is dat als er eenmaal een operatie datum bekend is, het hele proces meestal wel vanzelf gaat, als je je maar overgeeft aan het hele gebeuren.
En dat ga ik op het moment van dan ook vast wel weer doen alleen makkelijk gaat het niet worden, ook dat is een feit......
