donderdag 7 mei 2015

Wachten

Ik ben geen ster in wachten, van nature ben ik namelijk nogal ongeduldig. Maar mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld want het lijkt erop dat de laatste tijd mijn leven alleen nog maar uit wachten én nog eens wachten bestaat. Wachten op een uitslag van een MRI, wachten als het weer foute boel is op wat er uit een overleg met alle dokters komen zal, wachten op wanneer de dokter denkt je te bellen na wat er uit dat overleg is gekomen, wachten wanneer de dokter van de vervolgbehandeling contact met je opneemt, wachten op de uitslag van de extra scan die aan de hand van dat telefoontje gemaakt is, wachten op een telefoontje van de dokter over hoe het nu verder zal gaan, wachten wanneer de protonenkliniek in Heidelberg wat van zich laat horen, wachten op de verzekering of dat ze de behandeling zullen gaan vergoeden ja of nee en wachten als de dokter een welverdiende vakantie heeft en dat dat dus tegelijkertijd betekend dat hij pas na die vakantie weer contact met je op zal nemen, terwijl je het in al die tussentijd van binnen uitschreeuwt omdat je vindt dat elke dag wachten er 1 teveel is omdat je gewoon zo snel mogelijk geholpen wilt worden om de eenvoudige reden: 'je bent doodziek en je wilt beter worden'. Of in mijn geval: 'zolang als mogelijk van die kloterige tumoren af zijn'. 

En als je van nature ongeduldig bent kun je wachten volgens mij ook niet echt leren, je kunt je er simpelweg echt niet gewoon maar bij neer te leggen (dit klinkt wel heel simpel en logisch maar is vrijwel onmogelijk als het er écht om gaat) Dus wat ik doe: ik probeer er zoveel mogelijk begrip voor op te brengen dat sommige situaties nu eenmaal om wat extra tijd vragen, ook omdat er vaak een weloverwogen beslissing genomen moet worden. Maar ja, al dat begrip wat je probeert te kweken neemt je vragen en al je angsten natuurlijk niet weg. dus wat doe je?! juist je wacht, en je wacht...

Daarom is het heel fijn om te merken dat mensen dicht om je heen heel erg hun best doen om het wachten wat dragelijker te maken. Ook dan zijn mijn vragen en angsten niet weg maar ik kan ze op zo'n moment wel even wat meer naar de achtergrond drukken en al is het soms maar voor even, zo'n moment is meer waard dan dat je in eerste instantie zult denken.



1 opmerking:

  1. Wachten is stomweg het ergste...ik heb vaak de film teruggedraaid vav 2007/2008, maar met de kennis van nu zou ik er beslist geen genoegen meer mee nemen.

    BeantwoordenVerwijderen